W dniu 25 lutego 2020 roku, na zaproszenie dr hab. n. med. Ewy Bałkowiec-Iskry, koordynatora Programu Patronackiego WUM dla uczniów liceów, odbył się wykład, który wygłosił dr n. med. Tomasz Dzierżanowski, kierownik Pracowni Medycyny Paliatywnej w Zakładzie Medycyny Społecznej i Zdrowia Publicznego. 

Prelegent podkreślił, iż medycyna ma różne oblicza. Z jednej strony zajmuje się człowiekiem od pierwszych chwil jego zaistnienia – położnictwo, neonatologia i pediatria. Z drugiej – także człowiekiem u kresu życia. Przez tysiąclecia chory nieuleczalnie pozostawiany był w okresie umierania sam sobie i rodzinie. Dopiero w połowie XIX wieku zrodziła się świadomość konieczności zapewnienia dobrych warunków umierania oraz organizacji instytucji medycznych nakierowanych na leczenie i pielęgnację pacjentów w schyłkowym okresie choroby. Około 50 lat temu powstała dziedzina medycyny zajmująca się tymi chorymi – medycyna paliatywna, a zasady leczenia bólu sformułowano jeszcze później. 

Wykładowca wyjaśnił licealistom, iż celem medycyny paliatywnej jest jak najwyższa jakość życia chorych i ich rodzin stojących wobec nieuleczalnej i postępującej choroby, poprzez zapobieganie i leczenie przyczyn cierpienia w czterech obszarach: somatycznym, psychicznym, socjalnym i duchowym. Korzeniem całej współczesnej medycyny, a szczególnie medycyny paliatywnej, jest zasada bezwarunkowej wartości życia. Z niej wyrasta koncepcja godności człowieka w każdym aspekcie jego życia, także w okresie cierpienia i umierania. Victor E. Frankl zauważył, że „nie tylko życie kreatywne i polegające na bogactwie doznań ma sens; skoro życie jako takie ma jakikolwiek sens, wówczas musi mieć go również cierpienie". Opieka paliatywna wyraża szacunek wobec wartości życia chorego, przez co uznaje czas umierania za proces naturalny, nie opóźnia zgonu osoby umierającej (poprzez odstąpienie lub zaniechanie terapii daremnej/uporczywej), ale też nie przyspiesza zgonu i zdecydowanie przeciwstawia się eutanazji i wspomaganemu samobójstwu.

Licealista, decydując się na studia medyczne, wybiera najpiękniejszy zawód, jaki można sobie wyobrazić – nie tylko zawód trudny i wymagający nieprzeciętnych zdolności nauki, ale też dający możliwość pełnej realizacji swojego człowieczeństwa – poprzez pomoc osobom słabym, chorym i umierającym. A Warszawski Uniwersytet Medyczny jest jednym z najlepszych miejsc realizacji swojego marzenia stania się lekarzem czy pielęgniarką.

Więcej o medycynie paliatywnej w numerze 1/2020 czasposima Medycyna Dydaktyka Wychowanie - do pobrania tutaj.