Elementy interprofesjonalizmu implementowane podczas zajęć z higieny i epidemiologii

Podczas zajęć z higieny i epidemiologii, realizowanych na II roku kierunku lekarskiego, poruszane są m.in. zagadnienia dotyczące roli zespołu interprofesjonalnego w leczeniu otyłości oraz niedożywienia.

Zajęcia te prowadzone są przez specjalistów z zakresu żywienia człowieka, a propozycje przypadków klinicznych, omawiane podczas zajęć, powstały we współpracy z lekarzami, na podstawie ich doświadczeń zawodowych.

W czasie ćwiczeń studenci zostają zapoznani z jednym z elementów umożliwiających dokonanie klasyfikacji ryzyka wystąpienia powikłań związanych z niedożywieniem występującym w przebiegu choroby, z przesiewową skalą oceny stanu odżywienia, kwestionariuszem NRS 2002 (ang. Nutritional Risk Score). Na przykładach przedstawiamy studentom jak wymiana informacji pomiędzy personelem medycznym, a także kompetencje poszczególnych przedstawicieli profesji biomedycznych (tj. dietetyka, rehabilitanta), stanowią element opieki ukierunkowanej na pacjenta. Praktyczny aspekt ćwiczeń, w postaci wykonania oceny stanu odżywienia, interpretacji wyników oraz budowania umiejętności wykorzystywania kompetencji innych osób zaangażowanych w proces leczenia oraz identyfikacji niedożywienia pacjentów, ma na celu wpłynąć na sposób myślenia studentów o sobie w roli lekarza w nowoczesnej opiece nad pacjentem.

W ramach seminariów, w nawiązaniu do danych o epidemii otyłości w Polsce i w Europie, omawiane są treści dotyczące tej choroby i możliwości jej leczenia w zespole interdyscyplinarnym (tj. lekarz rodzinny, w przypadku chorób współistniejących lekarze różnych specjalizacji, dietetyk, psycholog/psychiatra, fizjoterapeuta). Przekazywane są również informacje o leczeniu chirurgicznym i roli budowania odpowiedniego zespołu wspierającego pacjenta. Na zajęciach przedstawiamy studentom korzyści wynikające ze współpracy ze specjalistami oraz przedstawicielami zawodów medycznych, zarówno dla pacjenta, jak i dla studentów - jako przyszłych lekarzy. Współpraca między przedstawicielami różnych zawodów medycznych stała się fundamentem nowoczesnych systemów ochrony zdrowia. Korzyścią dla pacjenta w leczeniu interdyscyplinarnym jest fakt, że będzie leczony według najlepszej wiedzy wielu specjalistów, co gwarantuje, że zostaną wykorzystane w jego leczeniu dostępne w różnych obszarach rozwiązania. Ponadto, podkreślamy, że różni specjaliści w żaden sposób nie stanowią dla siebie konkurencji, a współpraca interdyscyplinarna może przynieść pacjentowi pełniejszy efekt terapeutyczny i odciążyć w edukacji i dietoterapii bądź fizjoterapii lekarzy, co pozwoli lekarzom na sprawowanie nadzoru/ koordynację zespołu terapeutycznego i wyznaczanie wspólnego kierunku/celu terapeutycznego oraz skupienie się na pozostałych, istotnych aspektach leczenia.